حجیت عرفحجیت عرف صحت استناد به عرف در امور شرعی است ۱ - تعریفحجیت عرف، به معنای درستی استناد به آن، نزد اهل عرف و اعتبار آن نزد شارع است. عرف، نزد اهل سنت ، اماره شرعی به حساب می‌آید، اما نزد شیعه حجیت و اعتبار آن به موارد خاصی محدود است. عرف، نزد شیعه سه کار برد کلی دارد که در برخی حجیت استقلالی دارد و در برخی تحت عنوان سنت قرار می‌گیرد، زیرا حجیت آن به امضای شارع و یا عدم ردع وی بستگی دارد. [۱]
منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۴۰۱.
[۲]
منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم، ص۴۰۲.
[۳]
نظریة العرف ودورها فی عملیة الاستنباط، منصوری، خلیل رضا، ص (۱۹۵-۱۹۱).
[۴]
بحرالعلوم، محمد، الاجتهاد اصوله و احکامه، ص۸۷.
[۵]
الوجیز فی اصول الفقه، زحیلی، وهبه، ص۹۸.
[۶]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۲، ص (۸۳۳-۸۳۰).
[۷]
مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، محمدی، ابوالحسن، ص۲۵۸.
۲ - عناوین مرتبطعرف. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۰۵، برگرفته از مقاله «حجیت عرف». |